Bir Damla Sudan Bir Avuç Toprağa

İnsanoğlunun dünya yolculuğu, aslında bir bahçeye girip oradan çıkmak kadar kısa ve geçicidir. Hayat dediğimiz bu sınırlı zaman diliminde bizden kalan ise, ardımızda bıraktığımız izlerdir. Eserimizde bu hakikat şu sözlerle dile getirilmektedir:

“İnsanoğlunun dünya serüveninin toplamı, bahçenin başından girip sonundan çıkmak gibi bir şey. Kalıcı olmadığımız bu hikâyede gerçek, göçüp gittikten sonra ardımızda bıraktıklarımız olmalı. Herkes doğar, yaşar ve ölür. Kimisi zulümleriyle, kimisi de adaleti ile anılır. Kişinin; insanların kıyamete kadar istifade edeceği eserlerine yahut topluma faydalı ve kendisine dua edecek hayırlı evlatlarına sadaka-i cariye derler.”

“Bir Damla Sudan Bir Avuç Toprağa”, tam da bu sadaka-i cariye mefhumunu hatırlatan, kalıcı olanın peşine düşüren bir eser olarak okurla buluşuyor. Kitap; İslam medeniyetinden süzülen hikmetleri, milli ve manevi değerlerimizden beslenen denemelerle insanı düşünmeye, sorumluluklarını hatırlamaya ve gayretini diri tutmaya davet ediyor.

Peygamber Efendimiz’in (sallallahu aleyhi vesellem), “Kıyametin kopacağını bilseniz dahi elinizdeki fidanı dikin” buyruğu da kitabın ana eksenlerinden birini oluşturuyor. Zira asıl mesele, hayatın geçiciliğini bilerek ebedi olana yönelmek ve kulluk gayretini son ana kadar sürdürmektir. Çünkü insanın niyeti hayır, gayreti daim ise onun izi fanide kaybolmaz; bâkiye taşınır.

Şairin, “Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun” ifadesinde dikkat çekilen hususlar bu eser boyunca farklı yönleriyle ele alınıyor: Bireysel çabanın, toplumsal sorumluluğun ve medeniyet şuurunun gerekliliği…

Yeni Bir Dünya İçin Kalıcı Eserler: Bir Damla Sudan Bir Avuç Toprağa…